16 listopada, dzień przed oficjalnym rozpoczęciem wydarzenia, krakowskie Centrum Kongresowe ICE tętniło życiem. To właśnie tam odbywały się przygotowania sal pod przyjazd ekip realizacyjnych, a także dekorowanie foyer wystawami, aby cieszyły oko przebywających w budynku osób. W ten dzień odbywały się również szkolenia wolontariuszy z myślą o nadaniu tegorocznej edycji możliwie najbardziej profesjonalnego charakteru. Obowiązkowym punktem było szkolenie BHP, a także stworzenie warunków pozwalających zachować niezbędne normy bezpieczeństwa.
Następnego dnia zgromadzeni w ICE pośpiesznie wykonywali ostatnie obowiązki, by już o godzinie 10, zgodnie z planem, rozpocząć sesję inauguracyjną. Wszyscy z niecierpliwością wyczekiwali prelekcji prof. Muhammada Yunusa, laureata Pokojowej Nagrody Nobla z 2006 roku. Początkowe obawy organizatorów i wolontariuszy dotyczyły możliwości połączenia się z Profesorem online. Inne strefy czasowe oraz dystans przestrzenny utrudniały możliwość swobodnej komunikacji, jednak ku uciesze obecnych, wszystko odbyło się zgodnie z programem. Profesor podczas swojego inspirującego wystąpienia poruszył temat koronawirusa i jego wpływu na funkcjonowanie społeczeństwa. Odniósł się również do świata przed pandemią kojarzonego z globalnym ociepleniem i kryzysem klimatycznym. Według niego to właśnie ona pozwoliła zatrzymać się ludzkości i stała się szansą, którą można wykorzystać do ratowania naszej planety.
Po zakończeniu sesji inauguracyjnej, o godzinie 12 rozpoczęły się kolejne prelekcje. Program wydarzenia został podzielony na kilka bloków tematycznych: „Człowiek w środowisku sztucznej inteligencji”, „Solidarni w rozwoju” oraz „Antropocen-zarządzanie światem”. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim dniu kongresu odbyły się także potyczki, w których mieli okazję wziąć udział uczniowie i studenci.
Najciekawszym cyklem tego dnia był „Człowiek w środowisku sztucznej inteligencji”. Do wystąpień, które zasługują na uwagę należy między innymi przemówienie dr Emilii Kaczmarek z Uniwersytetu Warszawskiego, która zwróciła uwagę na problem zanikania zawodów, które wypierane są przez algorytmy. W dzisiejszym świecie jest to temat budzący sporo kontrowersji oraz strachu przed bezrobociem technologicznym. Według dr Kaczmarek ta sytuacja nie musi stanowić zagrożenia, a może być szansą na społeczną zmianę.
Jednym z prelegentów w ścieżce „Solidarni w rozwoju” był Rafał Sonik, rajdowiec, a także prezes Stowarzyszenia Czysta Polska. W swojej wypowiedzi Pan Sonik zwrócił uwagę na współczesną młodzież, która stanowi wsparcie dla idei ekologicznych. Jego zdaniem młode pokolenie jest bardziej świadome, chłonie wiedzę i nie da się oszukać. Podkreślił również, że jest to pokrzepieniem zarówno dla niego, jak i dla innych propagatorów myśli ekologicznej.
Ostatnim cyklem, który odbył się we wtorek był „Antopocen-zarządzanie światem”, na którym można było posłuchać między innymi Hajnalki Schmidt, Dyrektor Operacyjnej Greenpeace na Europę Środkową i Wschodnią. Pani Schmidt w swojej prelekcji kładła nacisk na potrzebę odejścia od współczesnej ekonomii i skupienia się na ludziach i na „zielonej idei”, związanej z dbaniem o środowisko naturalne.
Drugi dzień rozpoczął się cyklem „Ład międzynarodowy” oraz wystąpieniem Martina Raisera, Dyrektora Regionalnego Banku Światowego na Chiny, Mongolię i Koreę. O godzinie 10 Pan Raiser przekonywał publiczność, że pandemia uświadamia nam, że wciąż największym priorytetem jest służba zdrowia. Wśród cyklów drugiego dnia pojawiły się również takie bloki tematyczne, jak: „Uwspólnianie zasobów i dobra wspólne”, „Architektura i adaptacja miast do zmian klimatu” i „Edukacja-nowa generacja”.
W ścieżce „Architektura i adaptacja miast do zmian klimatu” mogliśmy posłuchać potyczki Roberta Koniecznego z KWK Promes, jednego z najbardziej cenionych na świecie polskich architektów oraz Bartłomieja Kisielewskiego z Horizone Studio, którzy rozmawiali na temat przyczyniania się architektów do zmian klimatu. Natomiast w cyklu „Edukacja-nowa generacja” wystąpiła między innymi Johanna Hulkko z Ministerstwa Edukacji i Kultury Finlandii, która przybliżyła system edukacji w swoim kraju oraz podkreśliła, że dla obywateli Finlandii stanowi ona element tożsamości narodowej.
Wydarzenie zakończyła sesja zamknięcia, a ostatni głos należał do prof. Jerzego Hausnera, Przewodniczącego Rady Programowej OEES, pomysłodawcy wydarzenia, a także znanego ekonomisty i popularyzatora psychologicznej i socjologicznej perspektywy w ekonomii. Pod koniec przemówienia prof. Hausnera na scenę wyszli organizatorzy ubrani w złote stroje, którzy razem z Profesorem bili brawo, dziękując wszystkim za wspólnie spędzony czas podczas dwóch dni kongresu.
Obecni na konferencji OEES prelegenci udowodnili, że współczesna ekonomia odchodzi od wartości, jaką jest sam zysk, w stronę wartości społecznych, zrównoważonego rozwoju, zorientowania na interesariuszy i dbałości o planetę.
Pomimo ciągle zmieniających się rządowych obostrzeń, a także nowych wyzwań wynikających ze zmienionej formy kongresu, organizatorzy świetnie opanowali sytuację i pokazali, że są zgranym zespołem, który potrafi wspólnie zorganizować największe wydarzenie online w Polsce. Dla nas, wolontariuszy, którzy wzięli udział w tegorocznej edycji była to możliwość sprawdzenia swoich umiejętności pracy pod presją czasu i współpracy w międzynarodowym środowisku. Niezwykłe doświadczenie obcowania z ludźmi nauki i biznesu, a także bycia częścią zespołu OEES pozostanie w naszej pamięci na długo. Tegoroczna edycja była zaskoczeniem dla samych organizatorów, którzy byli pod wrażeniem planowego przebiegu konferencji. Mimo zadowolenia - jak sami podają - mają nadzieję, że przyszłoroczna edycja odbędzie się w stacjonarnej formie i wszyscy będą mogli spotkać się na żywo, bez udziału platform komunikacyjnych. Ja jednak wierzę, że bez względu na formę kongresu będzie on tak samo inspirujący, ciekawy, a także świetnie zorganizowany jak w tym roku.