Bo przecież ten taniec może być ostatnim.
Trzymaj mnie mocno,
Jakbyś miał więcej nie mieć okazji.
Zjedzmy obiad w naszej zwykłej kuchni,
A Ty czerwonym sosem poplam koszulę.
Będzie jak nowa czekała po praniu,
Tylko mi potem podziękuj czule.
I spisuj wszystko, co tam będziesz robić,
Bo potem opowiesz o swoim niebie.
I polecimy w tę podróż, będąc na ziemi,
A ja będę się cieszyć, że znowu mam Ciebie.
Poczekam tu teraz, niespokojnie, a cicho,
Walcząc ze strachem i błądzącymi zmysłami.
Słyszę Twój głos, choć wcale Cię nie ma,
Więc dodaj mi siły swoimi skrzydłami.