kata swojej duszy tuczysz pustymi słowami drżysz gdy ciepły wiatr owija twoje nagie ciało napełniasz powieki otchłanią przeszłości a rany dociskasz ciężarem wspomnień gdy krwawią nie czujesz teraźniejszości odbijasz się od powierzchni by dotknąć dna zamierasz
wiersz napisany po pierwszym zetknięciu z twórczością Marty Zgierskiej (więcej o jej fotografiach przeczytasz w tekście “Czy fotografie mogą odczuwać emocje? - czyli o cyklu zdjęć autorstwa Marty Zgierskiej”)